Onlangs heb ik in de supermarkt een chocoladereep gekocht van Tony’s Chocolonely. Wat was dat lekker! Op een of andere manier voelde ik me bij het opeten net Sjakie in de chocoladefabriek. Of dat door de kleurrijke wikkel kwam of door de (h)eerlijke smaak, ik ben er nog niet uit.
Op de wikkel staat letterlijk dit: “Tony’s Chocolonely is op weg naar 100% slaafvrije chocolade. Dat is chocolade zonder de nare bijsmaak van slavernij en kinderarbeid. Sinds 2005 stellen we misstanden aan de kaak en doen we onderzoek naar verbetering van de cacaoketen. Ook willen we met onze missie andere merken aansporen om over te stappen op eerlijke chocolade. En dat jij er heel veel van eet. Want alleen door de vraag naar eerlijke chocolade groter te maken kunnen we écht invloed uitoefenen. Met deze reep help je daar smakelijk aan mee. Kijk op www.tonychocolonely.com voor het laatste nieuws over onze weg naar 100% slaafvrije chocolade.” Slaafvrij? Hoezo slaafvrij? Slavernij, anno 2012? Ja dus.
Gelukkig is Tony’s Chocolonely niet de enige fabrikant die hier rekening mee houdt, maar ze verwoorden wel heel mooi hun missie. Het zette mij aan het denken. M.b.t. koffie had ik al eerder keuzes gemaakt, maar de goedkope chocolade bleef me altijd wel trekken. Nu zeg ik: weg met chocoslavernij. Ik kan zelf de wereld niet in één klap veranderen, maar ik kan wel bij mijzelf beginnen. Geen oneerlijke chocolade meer voor mij. En houdt me er gerust aan als ik het stomweg vergeet.